2011-2012: Ciao Italia
Het jaar 2011-2012 is voor de Lions Club Hilversum een jubileumjaar: 30 jaar Lions Club Hilversum. Wij staan in een eerbiedwaardige traditie en dat willen we weten.
Met het thema Ciao Italia wordt een appèl gedaan op een bepaald levensgevoel, een sprankelende vormgeving van de vita activa, het bruisende leven als een feest, net zo goed als het zelfbewust dragen van verantwoordelijkheid. Daarbij zal noodzakelijke tegenhanger, de vita contemplativa, de bezinnende kant, niet kunnen ontbreken. Zo bouwen we voort op de rijke erfenis van de Lions Club Hilversum. Dat is een groep die het ideaal heeft om zich samen in te zetten voor goede doelen, waardoor de onderlinge band groeit in intensiteit. Hartverwarmende ervaringen worden gedeeld. Tegelijk is het een vriendengroep ook die aan de ware betekenis van het woord symposium, het samen drinken omwille van het goede gesprek, telkens weer een verrassend rijke inhoud weet te geven.
Het lijkt zo gewoon. Maar het is in deze tijd geenszins vanzelfsprekend open te staan voor iedereen aan tafel, de mobiele telefoon vrijwillig uit te zetten, alles omwille van de gastvriendschap. De primaire nieuwsgierigheid elkaar beter te leren kennen staat daarbij voorop.
Onze president vindt in Italië al vele jaren een rijke bron van inspiratie. Als politieke eenheid bestaat het land dit jaar, al dan niet failliet, 150 jaar: 150e anniversario Unità d’Italia. In die feestvreugde willen we delen. De fascinatie met het fenomeen Italië zal ons leiden. Het allereerste grote werk ooit in het Italiaans geschreven is tot op de dag van vandaag het hoogtepunt van de Italiaanse literatuur gebleven, een unicum in de literatuurgeschiedenis. Dante Alighieri, een van de grootste dichters, die ooit heeft geleefd, begon zijn meesterwerk De Divina Comedia met een indringende constatering:
Nel mezzo del cammin di nostra vita
mi ritrovai per una selva oscura
ché la diritta via era smarrita.
Op ’t midden van ons levenspad gekomen,
Kwam ik bij zinnen in een donker woud,
Want ik had niet de rechte weg genomen.
Rondom mij dicht en doornig kreupelhout;
Ik kan niet zeggen hoe het mij bezwaarde,
Nu de herinnering mij weer benauwt:
Een bitterheid die doodsnood evenaarde.
Maar om het andere, het goede dat
Ik ondervond, zeg ik wat ik ontwaarde.